با توجه به معنی امت و جامعه،ما جامعه های اسلامی و به تعبیر درست تر:جامعهء مسلمانان داریم،اما امت نیست.امت یک نظام ویژه ای است با رهبری و روابط و زیربنا و نهادها و هدف های خاص خویش.در صورتی که جامعهء مسلمانان،امروز جامعه ای است به قهقرا رفته و عقب مانده و فاسد با افرادی مسلمان کم و بیش از نظر ذهنی و عبادی.
البته شاید(!)راههای فردی و میانبر و راه حل های خیلی ساده تر وجود داشته باشد که بتوان بدون درد سر و رنج مسئولیت در قبال مردم،رستگار شد و با مخارج کمی،در آخر عمر،مثل روز اول تولد،معصوم شد و با پرداخت مقداری وجه یا گفتن مقداری لفظ،ترازوی عدل خدا را از کار انداخت و یا،بدون اینکه آدم،پایش را از پشت پاچال دکان یا رختخواب منزل بیرون بگذارد،با قرائت یک ورد معجز اثر،ثواب نه یک،نه ده،که هفتاد شهید،آن هم از نوع بدر دریافت کرد،ولی این راهها،هنوز در آن زمان کشف نشده بود و حتی ائمه(ع) و اصحاب و خود مجاهدان بدر،نمی دانستند،وگرنه فقط برای دریافت ثواب یک شهید،خود را به کشتن نمی دادند و امام حسین(ع)،خود و فرزندان و همهء عزیزانش راآنچنان به قربانگاه نمی برد و خاندانش را به اسارت یزید نمی کشاند و به جای قتلگاه،می رفت به خلوتگاه،و از خلوص قلب،کتاب دعا را باز می کرد و می دید که در هر حاشیه اش،وردی است که آتش دوزخ را مهار می کند و در هر کلمه اش کلیدی که مفت،دری از بهشت را به روی هر نااهلی که حالی پیدا می کند،می گشاید!!!
امام حسین(ع)شب عاشورا به یاران شان فرمودند:هر کس حق الناس به گردن دارد،برود...
چقدر باید رهین منت روحانیت عوضی ای بود که این تشیع سنگین و مسئولیت آور و سراسر رنج و تحمل و صبر و جهاد و شهادت را،که علی(ع) رابه ستوه آورد و همهء پیشوایان بزرگش را به زهر خیانت یا شمشیر جنایت،در صحنه یا زندان کشت،به چنین تشیع تمام اتوماتیک راحت و بی درد سر و فوری بدل کرد!
مسئولیت چنین امتی صرفا مسئولیت اجتماعی نیست تا مانند ناسیونالیست ها در برابر جامعهء خود احساس مسئولیت کنند،مسئولیت طبقاتی صرف نیست تا افراد آن،مانند سوسیالیست ها(ولو جهان بینی بسیار گسترده و رسالت وسیع طبقهء جهانی کارگر هم داشته باشند) تنها در برابر طبقهء خود مسئول باشند،بلکه مسئولیتی است فوق اجتماعی،مسئولیتی جهانی و جاودانه،مسئول است برای اینکه مبارزه کند،مبارزه در راه دعوت به خیر،در راه امر به معروف و در راه نهی از منکر.
ادامه دارد...