امة وسط یعنی امتی که در وسط معرکه و میانهء میدان و قلب زمانهء خودش و بحبوحهء حوادث ایام و نه منزوی و بی خبر از کشاکش و حرکت های دوران خویش...
کتاب،ترازو و آهن معادل مکتب فکری،برابری و قدرت.عامل:خودت!
بی رنجی مرگ است و شادی مدام،جهل !
بودا،رستگاری را در رهایی از رنج می بیند،اما اسلام،برعکس، رستگاری را در صیقل خوردن و گداختن و خوب پروردن رنج می بیند.
رنج،نیروئی است که آدمی را از پوسیدن در مرداب آرامش و رفاه و بی خبری مانع می شود.
دعوت به بازگشت به خویشتن به دلیل وحشت از تبدیل یک روح شرقی به یک هیکل غربی.
لزوم نگرش عمیق و نه سطحی و تعصبی به موضوع اختلاف شیعه و سنی در کنار حفظ اتحاد کلیهء فرقه های اسلامی در مقابل دشمنان و بیگانگان با در نظر گرفتن ملاک ها و معیار های اصیل اسلامی مانند کتاب و سنت واقعی پیامبر(ص) وپرهیز از هرگونه سطحی نگری.
پیشنهاد جایگزینی علم و زمان به جای اجماع و عقل در منابع فقهی با توجه به نتایج مثبت و بدیهی علم و نیز نقش غیر قابل انکار زمان [و مکان] در اجتهاد.
آن چیزی که حتی از خود تمدّن اسلامی در قرون سوم و چهارم مهم تر است،به وجود آوردن یک ایدئولوژی انقلابی است؛همان که مدینهء فقیر را بر روم و تیسفون و استخر،کانون های بزرگ قدرت و مدنیت آن عصر فضیلت بخشید.
اساس و آرمان ما،ایمان و ارزش است؛بودن:چرا؟زیستن:چگونه؟
متن اصلی اسلام و رسالت آن،تغییر انقلابی ارزش ها و آدم ها و رابطه ها و جهت گیری و مسئولیت و درد و.... و فهم نوین از جهان...
اسلام،هرگاه مورد حمایت قدرتها قرار گرفته،به انحطاط رفته و هرگاه مورد حمله واقع شده،جان گرفته و حتی حالت تهاجم پیدا کرده است.
تبدیل اسلام از شکل یک فرهنگ به شکل یک ایدئولوژی میان روشنفکران از سنت های جزمی موروثی به خودآگاهی مسئولیت زای انتخابی در وجدان عموم.
درست از روزی که یک انسان به سنّ تکلیف می رسد،در کنار توحید و معاد و نماز و ...امر به معروف و نهی از منکر و جهاد نیز بر او واجب و وظیفه می شود.
کاری بکنیم تا بمانیم نه؛بلکه بمانیم تا کاری بکنیم....
پایان....