ایدئولوژی،مکتب و پیام،می تواند در ظرف 23 سال به خاتمیت برسد،اما انجام رسالت اجتماعی - به معنای ساختن امت و ایجاد یک جامعهء بی طبقه و ضد اشرافی و پاک از آثار جاهلیت و آن فرهنگ ضد انسانی قدیم و به وجود آوردن نسلی آموخته و خودآگاه،با ارزشهای انقلابی جدید و بر اساس مکتب جدید - در ظرف یک نسل و دو نسل،ممکن نیست.
این است که پیغمبر،تنها خاتم النبیین است و فقط به عنوان نبی،مسئولیتش ختم شده است تا جائی که:الیوم اکملت لکم دینکم.اما رسالت جامعه سازی،نسل سازی،نمونه سازی و تشکیل یک جامعهء نمونهء ضد اشرافی و ضد طبقاتی با مردمی آگاه و مسئول و دارای استقلال و آگاهی رأی انسانی،پایان نیافته است و باید طی یک رهبری انقلابی مستمر به خاتمیت برسد.
پس رسالت اولیهء پیامبر - به عنوان ابلاغ کنندهء پیام و ایدئولوگ،رهبر انقلابی - پایان یافته و به خاتمیت رسیده است؛اما رسالت دوم - رهبری جامعه و ساختن امت - در طی چند نسل است که استمرار و ادامه می یابد و به تکامل می رسد و آنگاه پیامبر(ص)،خاتم نبوت و آخرین رهبر از رهبران وصی،در نظام وصایت و امامت،خاتم امامت می شود،یعنی ختم کنندهء جامعه سازی پیغمبر.بعد از پیغمبر،اعتقاد به او ماند؛اما رسالت اجتماعیش نه.کسانی که از اصحاب پیغمبر نیز بودند،اسلام را به عنوان یک ایدئولوژی الهی و دینی پذیرفتند؛اما جهت گیری طبقاتی و رسالت اجتماعی خاص پیغمبر را کشتند.
درسقیفه،اسلام به عنوان یک نهضت دینی ماند،اما به عنوان یک رسالت اجتماعی شکست خورد.در سقیفه،بینش طبقاتی جامعهء عرب بر بینش ضد طبقاتی رسالت و انقلاب اسلامی پیروز شد.در سقیفه،ارزشهای انقلابی ای که بر گرد چهرهء ابوذرها و بلال ها و میثم ها می چرخید،فرو ریخت و ارزشهائی ماند که به دُور چهره های اشرافی جاهلی می گشت.بنابراین بعد از پیغمبر اسلام،جناح چپ جامعه که مظهر و محورش علی(ع) بود - و علی تجسم روح ضد اشرافی و ضد طبقاتی رسالت اسلام - شکست خورد و اصحاب کبار - به معنای مسلمانان معتقدی که از نظر ایمان، معتقد به مکتب؛اما از نظر گرایش طبقاتی،متمایل به راست بودند،همچنانکه جامعهء جاهلی بود - پیروز شدند.
ادامه دارد...