روشنگری اجتماعی

در شرایطی،مبارزه،مسلحانهء رویارو و منظم را انتخاب می کنند،در شرایط دیگری که قدرت نیمه اسلامی داخلی در برابر قدرتهای ضد اسلامی خارجی تهدید می شود - در زمان خلافت خلفای سه گانه - استراتژی سکوت را انتخاب می کنند،در شرایط خاص دیگری،استراتژی سکوت را برای آن انتخاب می کنند که نخست به حکومت و مسند قدرت امر به معروف و نهی از منکر برسند و آنگاه شیوه های مبارزهء مسلحانه و غیره را انتخاب کنند.خود حضرت امیر(س) ابتدا در برابر شرایطی قرار می گیرد که در آن موقعیت نمی تواند آن شرایط نامطلوب را دگرگون کند.سکوت می کند تا در همان شرایط نامساعد،حکومت را به دست گیرد و ...می گیرد و شیوه های متناسب دیگر مبارزه را آغاز می کند.

امام حسن(ع) بر اساس همان اعلام بیعتی که حضرت امیر هم بر آن مبنا به خلافت رسید،قدرت را به دست می گیرد.نخست بر اساس همان استراتژی مبارزهء مسلحانهء رویاروی می جنگد.آنگاه که دیگر امکان ادامهء چنین شیوه ای باقی نمی ماند استراتژی مبارزه را تغییر می دهد و شیوهء مبارزهء زیرزمینی را انتخاب می کند.به طوری که حتی در آغاز کار،سلیمان ابن صُرَد خزائی و حجر ابن عدی،از این معاهده به شدت ناراضی می شوند اما بعد از ملاقات امام،قانع و خشنود می شوند.که دیگر،مبارزهء رویاروی سابق،امکان پذیر نیست و در صورت ادامهء همان شیوه،مسلما تمام نیروهای موجود،نابود خواهند شد و همهء پایگاه ها به دست دشمن خواهد افتاد.این بود که امام حسن(ع)،نیروی اندک موجود را حفظ می کند و با تغییر استراتژی مبارزهء خویش،مبارزه را به صورت زیرزمینی ادامه می دهد.همین معاهده،اولین نطفهء مبارزات زیرزمینی شیعه در تاریخ مبارزات اوست.

امام حسین(ع)،استراتژی انقلاب خون را انتخاب می کند برای رسوا ساختن دشمن در دورهء نتوانستن؛نه به خاطر پیروزی نظامی بر او.چرا که قدرت نظامی چنین کاری را نداشت...و دیدیم که دستگاه کثیف حاکم را آنچنان رسوا کرد که تا سالهای سال،حتی علمای اهل تسنن هم نتوانستند با خلفای اهل سنت همکاری کنند.

ادامه دارد...