و اما شیعهء زیدیه:زید رهبر زیدیه،آن مردی است که تاریخ شهدا و سرگذشت انقلابات آزادیبخش بزرگ عالم،کمتر کسی را مثل او به خاطر دارد،شخصیتی است که هرگاه چهرهء مقدس و پرشور حماسه آفرینش را در خاطر زنده می کنم،بر خود می لرزم.انسانی است که بعد از آن پیکار خونین و شهادت مردانه،فرزند چهارده ساله اش یحیی در خراسان آنچنان قیامی به پا کرد که دستگاه عظیم حکومت را به لرزه درافکند.چهرهء درخشانی است که از وحشت وجود او و فرزندانش،بنی امیه،تمام دستگاه های تبلیغاتی خود را بسیج کردند تا مگر چهرهء مقدس او را در اذهان توده های ستمکش،دگرگونه و مطرود جلوه دهند که گوئی زید،مخالف رهبری ائمهء برحق بوده و از این رو امام صادق(ع) و دیگر ائمهء شیعه هم مخالف او بودند!
تا جائی که حتی از قول همین ائمهء شیعه،روایاتی در این مورد جعل کردند و به دهانها دادند.متأسفانه این پرونده سازی های بنی امیه در متون بسیار معتبر شیعه نفوذ پیدا کرد[در صورتی که روایات بسیاری در دست است که امام (ع)می فرمایند:زید اساسا آبروی خانوادهء ماست،او امید خانوادهء ما بود،جان و حیاتش را در راه ما داد].به هر حال،چنین رهبر انقلابی نهضتی،بعد از چندین نسل،به قدری عوض می شود که ناگهان از امام البدر - رهبر شیعهء زیدیهء دوران معاصر - سر بر می آورد!
تکامل تاریخ را تماشا کنید:از آن طرف،حسن صباح با آن همه فداکاری و جانبازی،آنهمه مبارزات و کشمکشها،آن همه بسیج کردن روستائیان و طغیان بر علیه خلافت جور...تا اینکه به پرنس کریمخان می رسد!از این طرف زید شهید با آن جانبازی سخاوتمندانه و یحیای جوان با آن قیام پرشور...بالاخره به امام البدر بزرگترین کلکسیونر مشروب جهان می انجامد!
اما شیعهء امامی،استراتژی دائمی خود را هیچکدام از اینها قرار نداد:نه قیام به شمشیر را به عنوان استراتژی دائمی قبول کرد و نه مبارزهء فکری را نه خانه نشینی را و نه تدریس علوم اسلامی را،بلکه استراتژی دائمی خود را مبارزهء مستمر با نظام حاکم جبار قرار داد که از دو جبههء مبارزهء کلی تشکیل می شود:یکی جبههء ایدئولوژیکی –در مقابل استحمار - است که نظام حاکم،در زیر لفافهء فلسفه،ادبیات،علم،تفسیر،فقه،اصول،حدیث،شعر و معر،به نام سنت پیغمبر ساخته و پرداخته و به خورد مردم می دهد.دیگری جبههء سیاسی-اقتصادی - در برابر استبداد،استثمار-است که آن استبداد و استثمار، بافت خاصی است به دست نظام حاکم بر علیه مردم محکوم.
رهبری شیعهء امامی متوجه هر دو جبهه - یا هر سه بُعد- این نظام حاکم است.بدین معنی که استراتژی ائمهء دوازده گانهء شیعی،عبارت از مبارزهء مستمر و بی امانی است که در هر دو جبههء مذکور ادامه می یابد.
به عبارتی روشن تر،استراتژی مبارزهء شیعهء امامی،شیوهء مبارزه ای است که بایستی در هر زمان و مکانی،بر مبنای شناخت و ارزیابی عینی و دقیق شرایط و مقدورات و امکانات خودی و دشمن،اتخاذ و مُجرا گردد.از این رو استراتژی شیعهء امامی،استراتژی ثابت و مشخص واحدی نیست که در شرایط و اوضاع نامساعدی نتواند مبارزهء خود را ادامه دهد.بلکه درست برعکس.
ادامه دارد...