1) خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست و مرا در میان مردم به درجه ای ترفیع مده،مگر آنکه به همان اندازه پیش نفس خویشم پست گردانی،و عزّتی آشکارا برایم به وجود میاور،مگر آنکه به همان نسبت پیش نفس خویشم خوار سازی...
2) دعا در اسلام،بر خلاف مسیحیت،صرف نظر از جنبهء عرفانی،دارای جنبهء اجتماعی و حتی سیاسی نیز می باشد.
3) ورود عنصر سیاست در مسئلهء دعای اسلامی،صرف نظر از آنکه افکار اجتماعی را همواره در بهترین فرصت های مناسب به کسی که نیایش می کند،تلقین می نماید؛موجب می شود که این ایده های مقدس به صورت ثابت و مشترکی در میان همهء افرادی که در این راه گام برمیدارند،انتشار یاید.
4) گذشته از آن،هنگامی که ایده های اجتماعی در پناه ادعیه قرار گیرند،از گزند بحرانهای سیاسی و روزگار نابسامانی اجتماع-که در مسیری نا به دلخواه سیر می کند- مصون خواهند ماند و همواره خاصیت زندگی و تحریک را با خود حفظ خواهند کرد.
5) دعای اسلامی از این عناصر تشکیل یافته است:فصاحت - موسیقی مؤثر و مناسب با مضمون دعا(سجع و موازنه،فاصله،نرمی و درشتی مقتضای حروف و کلمات،اشتقاق،جناس و...) - عقل(طرح مسائل فلسفی و فکری...بیان مظاهر قدرت،معجزات خلقت...) - سیاست(طرح مسائل اجتماعی و کشمکش میان حق و باطل،آزادی و ...) - تسلیم و عصیان(خضوع در برابر خدا و عدم اتکاء به هر قدرت دیگر...) - توفیق(خواهش برای فراهم شدن شرایط روانی و اسباب و وسایل خارجی...) -تفویض(تسلیم به مشیّت الهی) - فقر فلسفی(نه درخواست مادی و نه پرستش صرف؛بلکه احساس بازماندن از سلسلهء تکامل...)
6) اندیشه های بزرگ،نیازهای بزرگ و دردناک تری دارند.
7) ما از دکارت(دانشمند) پیروی می کنیم،اما پاسکال(خداشناس) را رها کرده ایم:باید هم زیبائی دانش را دوست بداریم و هم زیبائی خدا را؛پس باید به پاسکال با همان ایمانی گوش فرا دهیم که به دکارت.
8) از میان نیروهای معنوی،بر روی احساس عرفانی یا احساس مذهبی،از همه بیشتر گرد فراموشی نشسته است.
9) نیایش اصولا کشش روح است به سوی کانون غیر مادی جهان.
10) دعا طبق شیوهء لاسال،با یک توجه عقلی،آنچنان آغاز می گردد که بتواند به سرعت به یک حالت اشراقی و روحی منجر شود.
11) هرچند که فصاحت،شرط اصلی اجابت دعا نیست؛اما فصاحت در روح کسی که دعا می کند،تأثیر می گذارد و او را در یافتن حالتی که در اجابت،مؤثر است یاری می کند.شاید توجهی که به فصاحت در دعاهای اسلامی احساس می شود،بدین جهت است.
12) بی شک بهترین طریقهء ارتباط با خدا،انجام دادن کامل خواست او است.
13) جای نیایش هر کجا باشد،خدا با انسان سخن نمی گوید،مگر هنگامی که آرامش بر درونش مستولی شود.آرامش درون به حالت عضوی و مادی و به محیطی که در آن به سر می بریم بستگی دارد.
14) اپیکتت می گفت:بیش از آنچه نَفَس می کشی به خدا بیندیش.
15) هیچ کس هیچ وقت نیایش نکرده است،مگر آن که چیزی دستگیرش شده است.
ادامه دارد...