امام به جای بسیج اندک امکانات و شیعیان خود،که با کوچکترین گروه دستگاه حاکم،به سادگی مغلوب می شدند و پراکنده (و تشیع هم مانند سایر مذاهب اسلامی،محو تاریخ می شد)بر اساس شرایط خاص که در آن دوره حکومت داشت،استراتژی مبارزه را تغییر می دهد؛به خصوص که اینک لبهء تیز حملات دشمن،متوجه ریشهء فکری اسلام است.
به همین دلیل است که باقرین - امام محمد باقر و امام جعفر صادق(علیهما السلام)- هم استراتژی مبارزهء خود را بر مبنای مبارزهء فکری عمیقی قرار می دهند تا از طریق فردسازی و انسان سازی،بار دیگر امتی تربیت کنند بر مبنای اسلام راستین که بعد از احیاء اصول و ارزشهای اصیل اسلامی که برایش پایگاهی به جز مدینه و مسجد پیغمبر نمانده بود و می رفت تا در بوتهء فراموشی تاریخ بیفتد،از نو استراتژی متناسبی را در برابر شرایط آتی اتخاذ کنند.
شرایطی حکمفرماست که همهء مراکز بزرگ سیاسی مانند ایران و عراق و شام و اسپانیا...در دست خلافت جور افتاده و در همهء مساجد و پایگاه های دینی همهء اقطار اسلامی،به جز آن یک پایگاه مدینه،اسلام خلافت را ترویج می کنند در برابر اسلام امامت و عدالت،تنها کاری که در آن پایگاه کوچک برای رهبر و امام امکان داشت،تربیت همان عده ای متفکر،آشنا،آگاه،مؤمن و مسئول بود که نخست سرچشمهء زلال وحی را از نو بشناسند و بشناسانند و آنگاه بر مبنای آنها استراتژی جدیدی را برای مبارزه با خلافت جور،اتخاذ کنند.
[و به زبان امروز،ایدئولوژی زیربنای انقلاب را از بافته های عناصر ارتجاعی و محافظه کار جدا کرده،با تربیت پارتیزان هائی مسلح به ایدئولوژی اصیل نخستین،صفوف مختلف نیروهای رزمنده را بر مبنای استراتژی مناسبی،از نو متشکل سازند.]
(آن دورهء تاریخی،)هنگامه ای است که از یک طرف بنی امیه رو به زوال می رود و از طرف دیگر،بنی عباس دارد به سرعت به روی صحنه می آید.تضاد میان این دو غول که به شدت به جان هم افتاده اند،مجال تنفسی در مدینه ایجاد کرده است که اگر رایگان از دست برود دیگر دوباره بر نخواهد گشت و نخواهند گذاشت در این تک نفسگاه اسلام هم گشوده بماند.پس باید از این فرصت گذرا هم استفاده کرد.که این دو امام،استفاده کردند اما به زودی آن مجال کوچک را هم از دست آنها گرفتند-که هارون الرشید،بزرگترین قدرت بنی عباس شده،همهء رقبا را از میدان به در کرده و خلافت عظیم بنی عباس را به اوج رسانده است!
ادامه دارد...