طرز کار یک «پاپ» را چگونه می توان با طرز کار علی(ع)مقایسه کرد،وقتی که حاکم می شود،فرمان می دهد تمام حقوق ها را به هم بریزند،و از بیت المال به بزرگترین افسر و شخصیّت بزرگ و اجتماعی و نظامی و سیاسی جامعه اش،سه دینار حقوق می دهد،و به غلام و بردهء همین شخص نیز سه دینار.این عمل،که حتّی تصوّرش هم مشکل است،امروز در کدام نظامی وجود دارد؟کدام جامعه و کدام نظام سوسیالیستی امروز،می تواند یک چنین چیزی را بپذیرد؟
ما باید بینش و هدف و گرایشی که این مذهب را می سازد،اعلام کنیم و به روشنفکران بگوئیم که عناصر این مذهب حقیقی،بر اساس جهاد است،بر اساس عدالت است.مذهبش بر پایهء نان است،و آخرتش بر پایهء دنیا،و خدایش عزّت دوست و پیامبرش مسلّح!مسئلهء عدالت،فقط به عنوان یکی از اصول این مذهب نیست،بلکه به عنوان روح حاکم بر همهء آن است و هدف رسالت همهء پیامبران!
«علی(ع)»، صحابی اش میثم را که خرما می فروخت،می بیند که خرما ها را به دو دستهء خوب و بد تقسیم کرده و با دو قیمت مختلف می فروشد.با خشم به او می فرماید:چرا مردم و بندگان خدا را بر اساس طبقات تقسیم بندی می کنی؟بعد با دستش خرما ها را مخلوط می کند و دستور می دهد که همه را با یک قیمت میانگین به همه بفروش.
خوشبختانه،جامعهء ما بر اساس مذهب و بینشی است که ایده آل همهء انسانهای امروز جهان است؛زیرا «سنّت شهادت» دارد – تاریخ ما سنّت شهادت دارد،نه حوادث شهادت – و قدّیسان این مذهب،هیچ یک در غارها و صومعه ها نپوسیده اند،بلکه همه در زندان های ستم و صحنه های مبارزه،به شهادت رسیده اند.
بر این اساس است که روشنفکر واقعی در این جامعه و در این لحظه،برای آزاد کردن مردم و هدایت آنها و ایجاد یک عشق و ایمان و جوشش تازه و روشنائی بخشیدن به ذهن ها و اندیشه ها و آگاه نمودن مردم از عوامل جهل،خرافه،ستم و انحطاط در جوامع اسلامی،باید از «مذهب» آغاز کند.مذهب به معنای این فرهنگ مذهبی خاصّ و این برداشت و تلقّی درست و مستقیم؛نه آن چه که موجود است و در برابرش می بیند؛بلکه درست علیه آن و حتّی برای نفی آن چه که در برابرش می بیند.
روشنفکر باید به ایجاد یک پروتستانیسم اسلامی بپردازد،تا همچنانکه پروتستانیسم مسیحی،اروپای قرون وسطا را منفجر کرد و همهء عوامل انحطاطی را که به نام مذهب،اندیشه و سرنوشت جامعه را متوقّف و منجمد کرده بود،سرکوب نمود،بتواند فورانی از اندیشهء تازه و حرکت تازه به جامعه ببخشد.
ادامه دارد...